«اميدها، چالش‌ها و اهداف نشست‌هاي سه‌جانبه ايران، تركيه و آذربايجان»

نشست‌هاي سه‌جانبه ميان ايران، جمهوري آذربايجان و تركيه چندي است كه در دستور سه كشور قرار گرفته و طرفين اهتمام زيادي به نتيجه‌مندي اين نشست‌ها دارند. با عنايت به هم‌مرزي سه كشور به قاعده امر ظرفيت‌هاي زيادي براي سه كشور براي همكاري ايجاد شده و در مقابل، تهديدهايي مشتركي نيز براي سه كشور بروز خواهد يافت كه در ساية همكاري، تأمين منافع سهل‌تر و رفع تهديدات به نحو مؤثرتري انجام خواهد شد. هرچند اختلافات‌نظرهاي طبيعي بين سه كشور وجود دارد اما، نکتة بالقوه استراتژیک اين است که با بالفعل شدن هرچه بیشتر همكاري ميان سه‌ كشور چشم انداز مثبتی از همکاری‌های درون منطقه‌ای به منصه ظهور خواهد رسيد. موسسه مطالعات ايران و اوراسيا (ايراس) در همين رابطه و براي بررسي دقيق‌تر چيستي و اهداف نشست‌‌های سه‌جانبه ایران و آذربایجان و ترکیه گفتگويي را با آقاي علی‌رضا بیکدلی، سفير سابق ايران در جمهوري آذربايجان ترتيب داده كه مشروح آن در ادامه از نظر مي‌گذرد؛

ادامه نوشته

ترکیه؛ همسایه ناسازگار منطقه

آیا ترکیه یک همسایه ناسازگار است؟ آیا سیاست‌های دولتمردان این کشور از آن روز که از دل عثمانی متولد شد، دشمن تراش بوده ، بدون اینکه هدف مقدسی را پیگیری کنند؟ به راستی ترکیه در بین همسایگان خود چه جایگاهی دارد و دوستان و دشمنانش کیستند؟ این سؤالی است که پاسخ به آن می‌تواند آینده این کشور را روشن سازد. اکنون به بررسی روابط ترکیه با تک تک همسایگانش می‌پردازیم.

ادامه نوشته

دورنمای جادة ابريشم جديد و نقش انكارناپذير ايران درآن

جاده ابریشم زمانی در قرون گذشته مناطق جنوبی و مركزی آسیا را از طریق شبكه وسیع تجاری به یکدیگرمتصل می‌کرد. در آن زمان جاده ابریشم تنها مسیر انتقال کالا و مردم نبود، بلکه ایده‌ها، فرهنگ‌ها، و فناوری نیز توسط این جاده بین کشورهای مختلف منتقل می‌شد. این جاده همچنین به ایجاد تمدن‌هایی عظیم وپیشبرد نوآوری‌های بزرگ کمک کرده است. به گزارش سایت ایراس ، جادۀ ابریشم یکی ازمعدودمسیرهای تجاری بود که موسیقی، فرهنگ، افکار و نوع غذاهای مردم جهان را با یکدیگر پیوند می‌داد.

ادامه نوشته

مشاركت روسيه در برقي کردن خطوط راه آهن ايران

 
بخش مطبوعات شركت روسي «راه آهن روسيه» تأكيد كرد اين مؤسسه امکان شرکت در روند برقي کردن خط راه آهن «صوفيان – سلماس – رازي» در ايران را بررسي ميکند. به گزارش وزگلياد؛ به گفته دميتري پرتسف رئيس بخش مطبوعات کمپاني، «راه آهن روسيه» امکان مذکور را بررسي ميکند ولي هنوز تصميمي گرفته نشده است. به گزارش خبرگزاري «اينترفاکس»، طول خط آهن مذکور 140 کيلومتر است.
به گزارش خبرگزاري مهر، عباس نظري مدير کل دپارتمان سرمايه گذاري و امور بين‌المللي راه آهن ايران همچنين گفته است که امکان برقي کردن اين خط با شرکت «راه آهن روسيه» بررسي ميشود. به گزارش مهر، ناظري گفته است که «در جريان مشورت اخير با رئيس «راه آهن روسيه»، طرف روس پروژه برقي کردن خط مذکور را پيشنهاد کرد. در اين مورد توافق حاصل شد که پس از مطالعه کامل اين پروژه از راه همکاري ايران و روسيه عملي ميشود».
وي گفت مبلغ کل لازم براي اجراي اين پروژه 20 ميليون دلار است. در صورت اتمام موفق مذاکره، اين دومين پروژه برقي کردن خطوط آهن ايران از طرف «راه آهن روسيه» خواهد بود. راه آهن ايران و «راه آهن روسيه» در سال 2008 در چارچوب تفاهم نامه همکاري بلند مدت ايران و روسيه مورخ 16 اکتبر 2006 قرارداد برقي کردن خط آهن تبريز – آذرشهر به درازاي 48 کيلومتر را امضا کردند. ارزش پروژه 85/8 ميليون يورو بود و عمليات مربوطه در فوريه 2009 آغاز شد.
عمليات توسط شرکت فرعي «راه آهن روسيه» به نام «زاروبژ ستروي تخنولوگيا» با شرکت پيمانکار فرعي ايراني عملي ميشود. در جريان ساختمان اساساً مواد و تجهيزات روسي مورد استفاده قرار ميگيرد. در چارچوب پروژه همچنين برنامه تعليم کارشناسان ايراني در دانشگاه راههاي ارتباطي راستوف در روسيه هماهنگ شد.
منبع:ايراس

چالش های سیاست خارجی ترکیه

داود وفایی

روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه (AKP) در ترکیه، آغاز دوره جدیدی را در این کشور رقم زد.

به گزارش پایگاه تحلیلی – خبری ایران بالکان (ایربا) ریشه تفکرات و شیوه های سیاسی رهبران این حزب را باید در تشکل هایی مانند حزب سلامت ملی(MSP) در دهه 70 میلادی جستجو کرد که تشکلی ملی مذهبی بود و ترکیه را با نگاهی به گذشته ی پرافتخارامپراتوری عثمانی، اسلامی می خواست. با تحولاتی که در عرصه سیاست بین الملل وقوع یافت و انشعاب هایی که در احزاب مسلمانی مانند حزب سلامت ملی رخ داد، گروه های سیاسی متعددی در جامعه مسلمان ترکیه ظهور یافتند که حزب آقای طیب اردوغان یکی از موفق ترین آن ها بشمار می آید. اردوغان و یاران همفکرش با بهره گرفتن از تجربیات مسلمانان ترک در چند دهه گذشته در حالی سکان هدایت ترکیه را بدست گرفت که از حمایت های داخلی و خارجی برخوردار بود.

ادامه نوشته

نگاهی مقایسه ای به سیاست خارجی ایران و ترکیه در قفقاز جنوبی

نگاهی مقایسه ای به سیاست خارجی ایران و ترکیه در قفقاز جنوبی  گفتگوبا  دکتر افشار سلیمانی  کارشناس ارشد مسائل بین المللی و قفقاز

مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC/فرزاد رمضانی بونش/

گفتگوبا دکتر افشار سلیمانی /

اینک حدود دو دهه از استقلال کشورهای قففاز جنوبی میگذرد و این کشورها کوشیده اند تا با تقویت سیاست خارج اندک اندک به عنوان هویتی مستقل تر در جهان باشند . در این بین دو کشور ایران و ترکیه کوشیده اند تا با توجه به پیوندهای گوناگون تاریخی نژادی، مذهبی ، زبانی و هویتی با کشورهای سه گانه این حوزه روابطی پایدار با این کشورها برقرار کنند.

ادامه نوشته

تركيه به‌دنبال راه ورود به قفقاز و آسياي مركزي  

تحول ژئوپلتيك در حوزه شوروي سابق فرصت گرانقدري نصيب تركيه ساخت، كه به تعبير "علي كاراعثمان اوغلو" محقق ترك، "درهاي جهان ترك كه به روي تركيه بسته شده بود مجدداً باز شد." جايگاه قفقاز جنوبي هم در سياست خارجي و امنيتي تركيه متأثر از متغيرهايي نظير تلاش براي احياي هويت فرهنگي تركي و پررنگ نمودن اشتراكات فرهنگي‌– تاريخي تركيه با منطقه، بهره‌مندي از پتانسيل‌هاي اقتصادي اين منطقه است. از طرف ديگر تركيه به عنوان سكوي غرب و پايانه ناتو، نقطه اتكاي استراتژيك خود را در آذربايجان تعريف كرده است.

ادامه نوشته

ایران و خط لوله تاپی؛ تهديدها و فرصت‌ها

ایران و خط لوله تاپی؛ تهديدها و فرصت‌ها

نويسنده: قاسم اصولی

ساخت خط لولة تاپي كه قرار است منابع انرژي خزر به ويژه تركمنستان را از طريق افغانستان به پاكستان و هند منتقل كند، چندي است كه با حمايت امريكا، اروپا و روسيه در دستور قرار گرفته و پيشرفت‌هايي نيز داشته است. هرچند هدف اصلي ساخت اين خط لوله اقتصادي عنوان مي‌شود، اما با توجه به حمايت‌ واشنگتن از اين طرح، يكي از اهداف مهم سياسي آن را مي‌توان محدود كردن هرچه بيشتر فضاي بازي ايران در عرصة انرژي منطقه‌اي دانست.

ادامه نوشته

نگاهی به مناسبات فرهنگی ایران و تركیه

نگاهی به مناسبات فرهنگی ایران و تركیه

آنكارا – ایران و تركیه به رغم تفاوت های بسیار در نظام های سیاسی دو كشور، به لحاظ تاریخی، زبانی و قومی، دارای روابط عمیق و گسترده فرهنگی هستند كه مدیریت هوشمندانه این روابط به تقویت و توسعه منافع ملی دوكشور منجر می شود.

بخش عمده ای از روابط فرهنگی ایران و تركیه روابطی است كه با انتخاب طبیعی و خارج از اراده سیاسی دوكشور شكل گرفته و ریشه در تاریخ و نزدیكی جغرافیایی مردم دو كشور دارد.

ادامه نوشته