درطول یازدهمین برنامه ی پنج ساله(12-2007)، دستمزدهای اسمی در بخش کشاورزی هند تا 17.5 درصد در هر سال افزایش یافت، و دستمزدهای واقعی تا 6.8 درصد در هر سال افزایش یافت، که سریع ترین رشد دستمزد تا آن زمان بود. آن افزایش دستمزدها مهم ترین علت کاهش فقر بودند.

واژه هندی jugaad  به درون ادبیات مدیریت هند وارد شده است، این واژه از وقتی نمود یافت که کشاورزان هندی یک وسیله ی نقلیه ی ارزان قیمت می خواستند و ایده ی پیچیدن یک تسمه به دور یک پمپ آبیاری بر روی یک چارچوب فولادی با چهارچرخ را عملی کردند تا یک خودروی کاربردی که jugaad  نامیده می شد را درست کنند.

نمونه های بسیاری از آن وسیله  نقلیه توسط شرکت های کوچک محلی در بسیاری از مناطق روستایی با استفاده از قطعات یدکی وسایل نقلیه موجود مونتاژ می شود. این مسئله نشان دهنده ی خلاقیت وطنی مردمی است. این خودرو می تواند باعث عبور و مرور کالاها شود یا بیش از 50 مسافر را حمل کند.

جوگاد دیگر صرفا معنی آن وسیله ابتدایی را نمی دهد، بلکه حالا به معنی نوآوری حول همه موانع به هر شکلی است- در طراحی، فروش، مدیریت، و حتی حول کنترل های دولتی. بنابراین جوگاد همانند "مهندسی صرفه" شامل اشکالی از فساد و فرار از مالیات نیز می شود.حل کردن مشکلات چه صادقانه و چه با کلاهبرداری، اگرچه مسائل اخلاقی بسیاری را بر می انگیزاند، اما انجام امور را در شرایط بسیار دشوارتری نسبت به گذشته قرار می دهد .

هند تبدیل به رهبر دنیا درمهندسی صرفه شده است، مفهومی که در سال 1991 وجود نداشت. مهندسی صرفه ظرفیتی برای طراحی و خلق کالاهایی است که نه تنها 10-15 درصد  بلکه 50-90 درصد ارزان تر نسبت به کشورهای غربی است. شرکت Tata Motors ارزان ترین خودرو در جهان،Nano، را تولید کرده است که 2000 دلارمی ارزد.

هر چند که آن یک افتضاح تجاری و ناهماهنگ با آرمان های مصرفی هند بود، اما یک شاهکار مهندسی محسوب می شد. شرکت باجاج اوتو (Bajaj Auto) یک سه چرخه ی با هزینه ی پایین را توسعه داده که می تواند برخی از وسایل نقلیه سه چرخ و ماشین های کوچک را از بازار خارج کند.صنعت مخابرات هند در جهان ارزان ترین است، با تماس هایی که فقط دو سنت دردقیقه هزینه دارد. شرکت Jaipur Foot یک شرکت تولید اعضای مصنوعی است که فقط با یک صدم قیمت رقابتی اعضای مصنوعی در ایالات متحده به فروش می رسد.

بیمارستان های Narayana Hrudayalaya  و  Aravind Netralaya به ترتیب عمل های جراحی چشم و قلب را ارائه می دهند، با یک بیستم یا کم تر، از هزینه ی جراحی در غرب- که این یک دلیل برای ظهور آن چیزی است که حالا توریسم پزشکی نامیده می شود.بازار بورس بمبئی، که در سال 1875 تاسیس شد، یکی از قدیمی ترین بازارهای آسیایی است.

با این حال قبل از اصلاحات اقتصادی سال 1990، به عنوان یک گودال مار به آن نگاه می شد. تعداد انگشت شماری از معامله گران می توانستند قیمت را به دلخواه خود دست کاری کنند،گواهی های سهم های جعلی فراوان بود، و در پایان، دوره های تسویه برای ماه ها آنقدر طول می کشید تا معامله گرانی که کنترل بازار در دستان آنها بود را راضی نماید.

با یک رسوایی بزرگ در سال 1992، هنگامی که معامله گری بنام هارشاد مهتا، با بی شرمی بازار را با وام های غیر قانونی از بانک های دولتی دست کاری کرده بود- منجر به یک بازنگری اساسی در بازار سهام شد. سازمان های مالی متعدد یک بازار اوراق قرضه ی ملی کاملا جدید را با استانداردهای اخلاقی و فنی بالا ایجاد کردند.

این بازار کاملا الکترونیک بود، بدون هیچ گونه طبقه ای از داد و ستد، و همه ی مناقصات و پیشنهادات به صورت خودکار از طریق کامپیوتر در معرض رقابت گذاشته می شد، که اینکار از دست کاری ها به شیوه قدیمی جلوگیری می کرد، بازار بورس ملی قبل از بازار بورس لندن و نیویورک کاملا الکترونیک شده بود، این یک تغییر و تحول چشمگیر بود، یک نمونه نادر که در آن هند، بورس های جهانی را چندین پله جلو برد.

 آن تغییر، هم دستمزدها را پایین آورد و هم به شکل های مختلفی از دست کاری قیمتی پایان داد. هیئت مدیره بورس و اوراق بهادار، مطابق با کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، تشکیل گردید، و به تدریج نظم و شیوه های قابل اعتمادی که از قبل وجود نداشت را همراه با خود آورد. این الزام به وجود آمد که اسناد مربوط به سهم های کاغذی می بایست بی ارزش شده و فقط توسط مخازن و امانت داران بورس به شیوه ای الکترونیکی نگهداری شوند، تا پایانی باشد بر تهدید اسناد جعلی.

دوره های تسویه به طور قابل ملاحظه ای به مدت T+2( پرداخت، دو روز بعد از معامله) کوتاه شدند، که این زمان در بین سریع ترین نرخ تسویه در دنیا( ایالات متحده هنوز دوره ی T+3 را دارد) قرار می گرفت. برای بقاء و ادامه کار، بازار بورس بمبئی می بایست فعالیت هایش را شفاف می کرد و همچنین الکترونیک می شد.

بنابراین از سال 1990 به بعد، هند یکی از کاراترین بازار اوراق در آسیا را توسعه داده است. گردش روزانه از کم تر از یک میلیون دلار به بیش از صد میلیون دلار رسیده است، که توضیح دهنده ی این مسئله است که چرا جریان پرتفوی درهند درمیان بالاترین جریان ها در آسیاست.قبل از سال 1991، نرخ های بسیار بالای مالیات (بیش از 58 درصد مالیات بر شرکت ها) به علاوه ی مالیات بالا بر ثروت، بدین معنی بود که کسب و کارها درآمد را خارج از حوزه ی محاسبه نگه می داشتند.

بسیاری از شرکت های موجود در فهرست، سود  در دست خانوارهای تحت کنترل را با ابزارهای مشکوک منحرف می کردند،که باعث گول خوردن سهامداران جزء می شد. بهبود ارزش سهام به معنی قیمت های بازاری بالاتر سهام بود ، که ممکن بود در دیگر کشورها مورد استقبال قرار گیرد اما در هند صادر کننده ی فرمان ورشکستگی بود. قیمت های بالاتر سهم به معنی تمکن بالای پرداخت مالیات بر ثروت بود، بدین ترتیب شرکت هایی که افزایش قیمت تجربه می کردند را ملزم به فروش سهم های خود در جهت پرداخت مالیات می نمود، این فرایند با چشم انداز از دست دادن کنترل بر خانوارها همراه بود.

پس از سال های 1991 نرخ های مالیات مستقیم به تدریج به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت(تا 30 درصد به علاوه اضافه بهایی برای افراد و شرکت ها). مالیات ثروت بر سهم ها منسوخ شد، که این مسئله بالابردن ارزش سهام بدون جریمه شدن را امکان پذیر ساخت. در واقع با نگهداشتن همه ی سود ها در درون شرکت در عوض شیردوشی از آنها، شرکت می تواند قیمت سهم خود را افزایش داده و سرمایه گذاران خارجی را با یک سود قابل ملاحظه جذب نماید، که این موضوع صداقت را به جزیی جدایی ناپذیر از موفقیت بدل می کند.

سرمایه گذاران خارجی به زودی شروع به پرداخت قیمت های بالاتری برای شرکت هایی با مدیریت صحیح نسبت به شرکت هایی با روش های خطرناک می نمایند. بنابراین شرکت های با صداقت برای اولین بار مورد تشویق قرار می گیرند، و این مسئله(جدا از هر ضرورت اخلاقی دیگری) کسب و کارهای هندی را شفاف تر می نماید.

این فرایند سرمایه های خانگی را جذب کرد و شهروندان عادی را برای مشارکت در شکوفایی بازار بورس توانمند ساخت که موجب شد سنسکس(Sensex)( شاخص هندی معادل با شاخص داوجونزِ ایالات متحده) از فقط 1000 واحد پایه در سال 1991به 28000 در سال 2015 افزایش یابد.

مالیات بر شرکت از حداکثر 58 درصد به 30 درصد کاهش یافت، با این حال مجموع مالیات بر شرکت از یک درصد به 6 درصد افزایش یافت. این مسئله مهم ترین دلیل برای افزایش درآمد ها بود که رشد مصارف در حوزه ی آموزش، بهداشت، و زیر ساخت را تسهیل کرد.

نرخ های مالیات بر درآمد شخصی نیز از 50 درصد به 30 درصد کاهش یافت، اما بازهم مجموع مالیات ها افزایش یافت، از یک درصد به تقریبا دو درصد. برای اولین بار معاملات املاک و مستغلات در برخی شهرها به طور کامل توسط چک انجام شد: در گذشته یک مقدار قابل ملاحظه ای از قیمت فروش به عنوان پول سیاه برای فرار از مالیات های سنگین بر سود سرمایه و حق تمبر پرداخت می شد.

صنعت فیلم بالیوود، که زمانی کاملا بر مبنای پول سیاه اداره می شد و توسط اراذل و تبهکاران سرمایه گذاری صورت می گرفت،امروزه به خاطر پرداختی کاملا بر مبنای چک به فوق ستاره هایش شهرت دارد.

ترجمه: دفتر پژوهش و بررسی های خبری ایرنا

انتشار دهنده: سهراب انعامی علمداری