تبریز جهان شهر ایران

مصطفی یوسف اللداوی در یادداشتی اختصاصی برای خبر، از محبوبیت ترک ها میان فلسطینی ها سخن می گوید.

خیابان‌های ترکیه از وجود اسرائیلی‌ها خالی شده، در مقابل غرق از وجود صدها هزار عرب و مسلمان از سراسر جهان شده است. ترکیه برای همه آنها عزیز است و به موضع این کشور در برابر فلسطین افتخار می‌کنند. آنها در خیابان‌های ترکیه به عرب بودن خود مباهات می‌کنند و به آسانی با هر کسی که بر می‌خورند درباره صلح اعراب و اسرائیل به زبان عربی سخن می‌گویند. وارد رستوران‌های ترکیه می‌شوند بدون آن که از چیزی بترسند و هنگامی که در بازارهایش خرید می‌کنند با چهره‌های خندان ترک‌ها مواجه می‌شوند. اگر این عرب مسافری فلسطینی باشد، خنده‌ها عمیق‌تر است و از زبان ترک‌ها که عربی چندان خوبی هم بلد نیستند کلمات زیبایی می‌شنود که معنایی جز خوشامدگویی های گرم استنباط نمی‌شود. حال اگر این فلسطینی کسی از اهالی غزه باشد، این خوشامدگویی بیش از پیش بیشتر می‌شود، ترک‌ها به گونه‌ای به دور او حلقه می‌زنند گویی که از فضا آمده است و او را چنان تحویل می‌گیرند که گویی که از اهالی ترکیه است.

پرچم فلسطین در بسیاری از اماکن ترکیه به اهتزاز در آمده است، بالای بسیاری از ساختمان‌ها پرچم‌های فلسطین را به وفور می‌بینید، بر روی گوشه گوشه دیوارها این پرچم آویخته شده است. در حالی که صفحه‌های روزنامه‌ها و مجله‌ها از فلسطین و غزه مملو است، تصاویر دشمن اسرائیلی علیه نوار غزه نیز در هر جا و هر مکانی منتشر است. نماد مظلومیت فلسطین و خشونت اسرائیل نه تنها در اماکن مردمی یا محله‌های فقیرنشین بلکه حتی در میدان‌های مهم مثل میدان مشهور تقسیم که گردشگران بسیاری هر روز از میان آن می‌گذرند و آمد و شد در آن بسیار بالا است و دائما توسط رسانه‌های محلی و بین‌المللی رصد می‌شود نیز بسیار دیده می‌شود. در سراسر ترکیه پیام‌های دعوت‌ برای همراهی با مردم فلسطین و بیت‌المقدس و اهالی غزه منتشر شده است و به هر مناسبت و اتفاقی در همه جا اعلام می‌شوند.

رسانه‌های ترکیه با تنوع و کثرتشان، چه شنیداری و چه نوشتاری، هر کدام از زوایای مختلفی درباره قضیه فلسطین صحبت می‌کنند و برای نخستین بار بحران فلسطین را عمیقا بررسی می‌کنند و تلاش‌های دشمن اسرائیلی را در برابر عرب و فلسطین به دقت مورد نقد قرار می‌دهند. رسانه‌ها مخاطرات اسرائیل را برای قدس و مجسد الاقصی به خصوص در زمینه تلاش این رژیم برای تغییر هویت این منطقه از طریق شهرک‌سازی‌ها به خوبی زیر ذره‌بین دارند. همچنین نابودی مسجد الاقصی یا هیکل سلیمان که برای نخستین بار اسرائیل رسما امنیت و استقرار آن را مورد تهدید قرار داده است.    

مساجد اصیل ترکیه که در روزهای جمعه مملو از نمازگزاران ترک می‌شود، جایگاه ویژه‌ای در ترکیه دارند. مردم ترکیه همیشه برای حضور در آن جا لباس‌های فاخر می‌پوشند و خود را معطر می‌کنند و به همراه همسر و فرزندانشان به این اماکن می‌آیند و به سخنان خطبای نماز جمعه گوش فرا می‌دهند. خطبایی که در خطبه‌هایشان به قضیه فلسطین اعتراض می‌کنند و با مردم فلسطین و به خصوص اهالی غزه ابراز همدردی می‌کنند و برای پیروزی مردم فلسطین، آزادی سرزمین‌هایشان و حمایت از قدس و مصون ماندنش از هر گزندی دست‌هایشان را به آسمان می‌برند و با صدای بلند آمین می‌گویند. در میان نمازگزاران عرب و فلسطینی نیز بسیار دیده می‌شوند.

حکومت ترکیه نیز از هیچ تلاشی برای دفاع از فلسطینی‌ها دریغ نمی‌کند، با اهالی غزه همراهی بسیار نزدیکی دارد، برای قدس و بیت‌المقدس خشمگین می‌شود و برای نزدیکی به اعراب روابطش را با سوریه و کشورهای دیگر عربی بهبود بخشیده است. همچنین دروازه‌های خود را برای استقبال از مجروحین و زخمی‌شدگان فلسطینی باز گذاشته‌ است، آنها را به طور رایگان درمان‌ می‌کند، بهترین رفتار را با آنها دارد، اهمیت بسیاری به آنها می‌دهد و برای درمان زخم آنها همه گونه کمک مردمی فراهم می‌آورد. همه اینها برای این است که شاید بتواند از میزان دردهایشان بکاهد یا از گرسنگی‌شان کم کند و تعجیلی برای بازگشتشان به سرزمین‌ها و کشورشان و نزد مردمشان فراهم آورد.

ترکیه همچنین درهای دانشگاه‌هایش را در برابر دانشجویان فلسطینی باز گذاشته است، آنها را به آسانی ثبت نام می‌کند، به آنها آموزش می‌دهد، بسیاری از قوانین دست و پا گیر دانشگاهی را از پیش پای آنها برداشته ‌است، به بسیاری از فلسطینی‌ها اجازه داده‌ که در رشته‌های تخصصی مختلف درس بخوانند یا تحصیلات عالیه خود را در دانشگاه‌های مختلف ترکیه تکمیل کنند و بدون این که از آنها چشم‌داشتی داشته باشد تمام نیازهای علمی آنها را برطرف می‌کند.

هنگامی که فرزندان غزه از ترک غزه برای رفتن کشوری ثالث از طریق مصر منع شدند و نتوانستند اقامت سالانه خود را در کشوری سوم تمدید کنند، این دولت ترکیه بود که آنها را پناه داد و گذرنامه‌های فلسطینی‌ها را به رسمیت شناخت. به خصوص فرزندان نوار غزه که دولت ترکیه این امکان را برایشان فراهم آورد که هر وقت مایلند از غزه خارج شوند و هر وقت خواستند به آن بازگردند، بدون این که مجازات شوند یا دردسری برایشان به وجود آید یا از کار و تحصیلشان محروم شوند. این در حالی است که برخی کشورهای عربی اقامت اهالی غزه را لغو کردند و به آنها فرصت کوتاهی برای ترک کشور دادند و این باعث شد تا بسیاری از آنها از کارهایشان بر کنار شوند و فرزندانشان از تحصیل محروم شوند. در حالی که دولت ترکیه به بسیاری از مردم غزه گذرنامه سبز داد، بسیاری از کشورهای عربی گذرنامه‌های سبز فلسطینیان را به رسمیت نشناختند، به آنها ویزا ندادند و برای گذزنامه‌های مشکی رنگ اهالی فلسطین محدودیت ایجاد کردند.

ترک‌ها به دیوار قابل اعتمادی برای فلسطینی‌ها تبدیل شده‌اند، با آنها همراه شدند و همکاری‌های استراتژیک خود را با دشمن اسرائیلی به حساب دوستی با اعراب و فلسطینیان و به رسمیت شناختن حقوقشان کم کردند. آنها درک کردند که اسرائیل نه تنها دشمن عرب و فلسطین است بلکه با هر کسی که با سیاست‌هایش مخالف باشد یا رفتارهایش را به نقد بکشد یا مظلومین را یاری کند نیز دشمنی دارد و از آن نفرت می‌ورزد. ترک‌ها به کشورهای عربی ثابت کرده‌اند که آنها با قضیه فلسطینی با عدالت برخورد کرده‌اند، ضرورت همراهی با فلسطینیان را درک کرده‌اند و همواره خواسته‌اند کنار آنها باشند. معتقدند که لغو محاصره غزه قبل از آن که یک مسئولیت بین‌المللی باشد واجبی عربی است و این آنها هستند که باید آن را به پیش ببرند و گرنه باید غزه و اهالی غزه را رها کنند و این فرصت را رایگان برای دشمن اسرائیلی ایجاد کنند که هر کار خواست بکند. اگر اعراب فلسطینیان را همراهی کنند در حقیقت حمایت مردمی برای حکومت‌های خودشان به وجود آورده‌اند و این می‌تواند اهالی فلسطین را برای پیروزی علیه دشمنشان یاری رساند، دشمنی که سرزمین‌شان را اشغال کرده، حقشان را غصب کرده و آنها را از میراث تاریخی و باستانی‌شان محروم کرده است. اگر اعراب به فکر احیای جایگاه از دست رفته‌شان هستند این حرکت می‌تواند بهترین انتخاب باشد.

* دکتر مصطفی یوسف اللداوی نویسنده و روزنامه نگار فلسطینی متمایل به حماس است که این یادداشت را به طور اختصاصی برای خبر نگاشته است.

منبع: خبر آنلاین